Leesfeest Reggesteyn: Jeske, Eline en Margriet meet Philip

Woensdag 21 maart was het zover. De drie gymnasiummeiden Jeske, Eline en Margriet gingen naar Amsterdam om hun winnende filmpje aan auteur Philip Huff te laten zien. Ik sprak ze na het bezoek.

Geschreven door Judith Buchert

Meiden, hoe was jullie dag in Amsterdam?

Leuk. De treinreis was heel gezellig en we werden goed in de studio ontvangen.

Hoe ging dat in de studio? Hoe was de sfeer?

Heel rustig, geen stress. We kregen instructie dat we moesten gaan staan als Khalid Boudou (de gastheer) ons voor ging stellen. Ook heeft een vrouw van de productie ons laten zien op welke stoelen we moesten zitten. Helaas heeft ze ons niet verteld dat er namen op de stoelen stonden. We gingen maar op een stoel zitten. Wisten wij veel dat er later in de uitzending onze namen in beeld kwamen. Daar klopte er niks meer van.

Hoe is het om gefilmd te worden?

Geen probleem, alhoewel. De eerste keer dat een camera heel dichtbij kwam was wel even schrikken. Je raakte er wel aan gewend.

Hoe was Philip?

Philip was heel aardig. Hij had wel een beetje een volwassenen-humor. Hij is echt vriendelijk. Margriet heeft haar boek vergeten om te laten signeren. Toen kreeg ze er één van Philip. Dat vonden we heel lief van hem.

En Khalid Boudou? Die man glimlacht aan een stuk. Is hij echt zo vrolijk?

Ja, hij is heel vrolijk en heel aardig.

Jullie smsten dat je meteen vragen kreeg over het plastic doosje. Leg uit.

Klopt, het eerste wat ze ons in de studio hebben gevraagd, was waarom we een plastic doosje hebben gebruikt en geen houten doos (zoals het in de tekst staat). Toen we de film op hebben genomen, hadden we geen houten doos mee. Dus hebben we de spullen gebruikt die we bij ons hadden en dat was een plastic broodtrommel. Die moest dus een houten doodskist voorstellen. Hahaha. We hebben een beetje geïmproviseerd.

Heb je de film zelfgemaakt of heb je hulp gekregen van mijnheer Wassink?

De film hebben we helemaal zelf opgenomen en gemonteerd. Gewoon met het mobieltje van Eline. Niemand heeft ons daarbij geholpen. De opnameleider vond het eigenlijk een soort proeffilm. Hij vond het ontzettend grappig dat we met deze film de prijs voor beste film Favoriet Fragment hebben gewonnen.

We weten trouwens niet hoeveel leerlingen mee hebben gedaan. Weet u dat soms? Nee, geen idee.

Wat ik me afvroeg. Was het toeval dat je aan het begin van de film het geluid van de voetstappen kunt horen. Dat sompige geluid. Ik vind dit een bijna geniaal detail in de film.

Dat was geen toeval, hoor. Dat hebben we bewust gedaan. Daarvoor liepen we met z’n drieën in gelijke pas zodat je het geluid van het lopen op die natte grond het beste kon horen. Eline heeft het met haar mobieltje gefilmd en het geluid opgenomen. We vinden ook dat dit heel mooi is geworden.

Was er iets dat jullie die dag tegenviel?

We vonden het heel stom dat ze onze film hebben veranderd. Het geluid past niet meer met de beelden. Ook hebben ze het einde niet laten zien. Misschien moeten we een mail naar de Boekenweekorganisatie sturen om onze film goed op de site te zetten.

Is er nog iets grappigs gebeurd?

Ja, tegenover ons zat een groep jongens. Bovenbouwers, maar ze deden heel grappig. Ze klierden aan één stuk door. Toen Philip zei dat vriendschap net een beetje aanvoelt als verliefdheid, ging een van die jongens zijn buurjongen knuffelen. Die deed heel overdreven alsof hij dat heel erg vond. We moesten ons inhouden om niet te lachen.

Jullie waren de enige jonge leerlingen in de uitzending. Eigenlijk is de Boekenweek Live bedoeld voor bovenbouw vwo. Merkte je daar iets van?

Ja, klopt. We waren de jongsten.

Ben je na de uitzending nog Amsterdam ingegaan?

Natuurlijk! We hebben geshopt, een paar kleren gekocht en ijsjes gegeten. Ook zijn uit wezen eten. Het was echt een hele leuk dag. Een hele ervaring.

Nu nog een vraag over het boek. Wat vonden jullie ervan?

We vinden het een leuk boek. Normaal gesproken lezen we geen volwassenenromans, maar dit boek is echt interessant en leuk. Een keer iets anders.